Γνωστός στη χώρα μας από την περίφημη «τριλογία» περί αλλοτρίωσης και με έντονη την υπαρξιστική προβληματική, ο Teshigahara γύρισε και άλλα έργα, ήσσονος σημασίας ίσως για ευρύτερη απήχηση, καθόλου αδιάφορα όμως. Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ για τον Antonio Gaudi ξεχωρίζει από την υπόλοιπη δουλειά του κυρίως διότι παραδίδεται στον σπουδαίο αρχιτέκτονα με ένα ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο «άγγιγμα» της κάμερας. Αν λοιπόν η ιαπωνική αισθητική με την απαράμιλλη αίσθηση της συνέχειας και της αφαίρεσης που τη χαρακτηρίζει «ερεθίζεται» από τη ρευστή αρχιτεκτονική του Gaudi, τότε αυτό οφείλεται στο ότι και η ίδια αποτέλεσε τροφοδότη του μοντερνισμού και στον Gaudi αντανακλάται η ίδια μέσα από άλλο όμως κάτοπτρο αξιών.
